og. *Quenta Silmarillion | lusitano, 2006

Imię: *Quenta Silmarillion

Znaczenie imienia: ---

Pseudonim w stajni:  Quenta, Sil, Ion, Silmaril, Silmarillion

Rasa: Luzytańska

Płeć: Ogier

Data urodzenia: 12 września 2006

Matka: Queta

Ojciec: Spartacus

Quenta Silmarillion [lusitano]	Spartacus [lusitano]	Wolverine [lusitano]	Tradition [lusitano]
			She-Wolf [lusitano]
		Sabrina [lusitano]	Cocky [lusitano]
			Silver [lusitano]
	Queta [lusitano]	Hermes [lusitano]	Batman [lusitano]
			Himera [lusitano]
		Question [lusitano]	Athos [lusitano]
			Quanta [lusitano]

wystawy
ujeżdżenie [P-C]

Historia: Pewnego dnia Caroline postanowiła zorganizować na Sueno Stud licytację koni. Przyjechała tam też Agness. Krytycznym okiem rozejrzała się po koniach i wypatrzyła jednego, jedynego konia rasy barokowej. Pięknego ogiera rzadkiej maści cremello. Zalicytowała. Trwała dosłowna walka o tego konia, ale w końcu dziewczynie udało się zakupić pięknego lusitano. Gdy licytacja dobiegła końca, zapakowała do koniowozu cztery zakupione w Sueno Stud konie i wróciła do Estrelli. Quenta od razu zaadaptował się w nowym miejscu i już następnego dnia czuł się jak u siebie w domu.

Praca na ujeżdżalni: Ogier został zajeżdżony naprawdę profesjonalnie. Zachowuje się wybitnie, jest bardzo komunikatywny i uwielbia pracować. Koń do przodu, w pracę wkłada wiele serca i wysiłku. Łatwy do ustawienia na pomoce, praktycznie od razu schodzi na kontakt i podstawia zad. Doskoanale reaguje na dosiad, zatem często jest jeżdżony bez ogłowia, dzięki czemu później wystarcza samo działanie łydką i dosiadem w trakcie zawodów, a wodza jest jedynie pomocą dodatkową. Spokojny, ale energiczny, jeżdżony przez naszych najlepszych jeźdźców i zawodników. Dobrze się wygina na kołach, jest bardzo lekki w pysku, nie skraca narożników. Ma bardzo efektowne dodania i łatwo go do nich nakłonić. Czasami lubi sobie bryknąć, ale to tylko wtedy, gdy miał nieco dłuższą przerwę w pracy i rozpiera go energia. Z zasady idzie bardzo grzecznie.

Praca w terenie: Ion jest wyjątkowo chętny do wyjazdów w teren. Ma doskonałą równowagę na górzystym terenie i mimo, że na co dzień wcale tego nie wykazuje, jest wręcz spragniny swobodnych galopado polanach i lasach. Uwielbia się wyszaleć, czy to z końmi czy sam, nie ma to dla niego różnicy. Bardzo lubi wodę i chętnie do niej wchodzi, nie próbuje się kłaść. Czasem ma chwilę uniesienia w galopie i zapomina, że jest pod jeźdźcem, a tego efektem jest próba wyprzedzenia innych koni, jednak aby go powstrzymać, wystarczy wykonać delikatną półparadę, a koń natychmiast wraca do normy. Czasami próbuje sobie pobrykać, ale nie robi tego jakoś bardzo toksycznie, więc jeździec z zasady nawet nie wie, że wierzgnął. Spokojnie może galopować w stronę stajni, nie zawraca, nie ucieka, nie płoszy się.

Zachowanie w obejściu: Silmaril jest jednym ze spokojniejszych koni. Podczas czyszczenia stoi spokojnie, nie drażni go zgrzebło ani iglak, jest grzeczny. Pozwala dotykać się po całym ciele, co znacznie ułatwia czyszczenie, choć nie lubi dotyku po brzuchu i uszach, bo to jego wrażliwe miejsca. Spokojny podczas przerywania grzywy, ale nie lubi mieć czesanego ogona. Macha nim wtedy na wszystkie strony i za wszelką cenę stara się go wyszarpać. Nóg nie wyrywa, grzecznie czeka, aż człowiek skończy czyszczenie. Nie ma problemów także podczas siodłania. Ogier spokojnie pozwala sobie założyć ochraniacze, siodło, nie gryzie przy dopinaniu popręgu. Z ogłowiem jest tak samo, z własnej woli otwiera pysk. Jak większość koni, nie przepada za weterynarzem. Przyjmuje leki i środki na odrobaczanie, pozwala się zaszczepić, ale nienawidzi tarnikowania zębów. Gdy widzi sprzęt do tarnikowania już jest cały spocony i kombinuje, jak tu zwiać. Kowala znosi dzielnie, choć nie przepada za nim. Bardzo lubi wodę i chętnie się kąpie.

W stajni: Silmarillion stoi w stajni otwartej, bardzo lubi wyglądać przez okno i obserwować przechodniów. Gdy widzi jakiegoś konia, którego bardzo lubi, a który idzie na jazdę, rży za nim radośnie. Sam nie lubi zostawać w stajni. Bardzo się wtedy denerwuje i cały czas rży. Musi mieć specjalnie skonstruowane zamknięcie od boksu, ponieważ każde potrafi rozpracować i wyjść sobie na korytarz. Pozwala czyścić boks, podczas gdy jest w środku, nie ma problemu z oporządzaniem. Podczas karmienia jest spokojny, aczkolwiek czasami kłapnie zębami w któregoś z kolegów.

Na padoku: Nie sprawia specjalnie dużo problemów. Czasami chłapnie zębami na któregoś z koni, czasami spróbuje zwiać przez zamknięte ogrodzenie, czasami trochę się powygłupia. Ale ogólnie jest bardzo grzeczny. Jako ogier wychodzi na padok sam, ale nie przeszkadza mu to. Wystarczy mu przeczucie, że pozostałe konie są na sąsiednich pastwiskach. Uwielbia samemu szaleć po padoku, a jeszcze bardziej lubi się tarzać. Oczywiście nie w trawie. Zawsze znajdzie te pół metra piasku i to właśnie tam się wytarza. Przychodzi na imię, więc nie ma problemu z łapaniem go.

Na zawodach: Quenta wielokroć startował już w zawodach i za każdym razem wszystko szło bardzo spokojnie. Ogier grzecznie wchodzi do przyczepki, bez problemu z niej wychodzi i całkiem bezstresowo znosi podróż. Przy czyszczeniu jest nieco nerwowy i się kręci, ponieważ czuje się nieco nieswojo pośród obcych koni. Na rozprężalni jest grzeczny, ale przypomina nieco strachliwego źrebaka, bo zawsze ustępuje miejsca wyższym koniom. Gdy już jest po starcie, najchętniej dla rozluźnienia jeździ w teren.

• dresaż: Ogierek doskonale odnajduje się na czworoboku. Jest bardzo spokojny i opanowany, wie jaka jest tu jego rola. Doskonale radzi sobie ze stresem, uwielbia, gdy wszystkie oczy zwrócone są w jego stronę. Jest bardzo lekki w pysku, doskonale odpowiada na sygnały, nie boi się tłumów ani fleszy. Doskonale wyjeżdża narożniki, wolty, z chęcią robi lotne zmiany nogi, grzecznie wykonuje wszystkie polecenia człowieka i wspaniale prezentuje się na czworoboku.
• wystawy: Quenta jest bardzo ciekawym koniem. Jest ślicznie zbudowany i ładnie się rusza, nie boi się fleszy i innych tego typu rozpraszaczy. Wie, że jest wyjątkowy i wykorzystuje to. Ładnie słucha człowieka, pokazuje się z najlepszej strony, nie szarpie się, przy prezentacji w miejscu mądrze patrzy na sędziów.

Zdrowie: Ion jest w bardzo dobrym stanie zdrowotnym. Przez całe swoje życie jedyną przygodą, jaka mu się przydarzyła było lekkie podbicie, z którego zresztą szybko się wylizał. Prawdopodobnie po prostu nadepnął na kamień. Oprócz tego nigdy nic mu się nie przydarzyło. Miał zrobione wszystkie badania na ewentualne choroby genetyczne, które potwierdziły jednak, że jest wolny od chorób.

Hodowla: Quenta jest jednym z nielicznych przedstawicieli swojej rasy w vircie, zatem postanowiliśmy wdrożyć go do hodowli. Póki co tylko dwa razy krył, a urodziła się z tego piękna klacz Brisa Nocturna [kl. Enamorada], której przekazał waleczne serce oraz cudowny Soldado de Invierno [kl. Arroyo de Montana], który to z kolei odziedziczył po nim umaszczenie.

Chody: Chody Quenty są bardzo widowiskowe i ładne. Chodzi z wysokim akcentem, ma długi wykrok, jest bardzo energiczny. Stęp jest obszerny, szybki, ładny, kłus wysoki i efektowny, galop długi i żwawy. Chodzi wedle starej zasady, dotyczącej konia luzytańskiego, czyli nie wybija ani trochę i spokojnie można by go jeździć z przysłowiowym kieliszkiem wina.

Bonitacja: 86pkt.

Dopuszczony do hodowli: tak

Choroby genetyczne (dziedziczone): brak

Kastracja: nie

Ilość potomków: 2

Cena stanowienia: 15.000 h

Cena nasienia mrożonego: 10.000 h

1. Pławienie
2. Lonża
3. Praca z ziemi
4. Trening ujeżdżeniowy
5. Trening ujeżdżeniowy

1. I miejsce na wystawie ogierów cremello | Hipodrom Kier 
2. I miejsce w zawodach dresażu kl. C | Hipodrom Paris
3. I miejsce w zawodach dresażu kl. C | Hipodrom Paris
4. II miejsce w zawodach ujeżdżeniowych kl. N | Liliowa Zatoka 
5. II miejsce na wystawie koni ras barokowych | Liliowa Zatoka 
6. II miejsce na wystawie koni luzytańskich | Hipodrom Paris 
7. II miejsce na wystawie ogierów luzytańskich | Hipodrom Paris 
8. II miejsce na wystawie ogierów luzytańskich | Hipodrom Paris 
9. II miejsce na wystawie ogierów luzytańskich | Hipodrom Paris 
10. II miejsce na wystawie ogierów cremello | Hipodrom Kier 
11. II miejsce w zawodach ujeżdżeniowych kl. C | Hipodrom Paris
12. III miejsce na wystawie koni ras barokowych |  Hipodrom Paris
13. III miejsce w zawodach dresażu kl. P | Hipodrom Lider 
14. III miejsce na wystawie koni luzytańskich | Hipodrom Blue Echo 
15. III miejsce na wystawie ogierów cremello | Hipodrom Kier 
16. III miejsce na wystawie ogierów luzytańskich | Hipodrom Paris     
17. III miejsce na wystawie ogierów luzytańskich | Hipodrom Paris
18. III miejsce w zawodach dresażu kl. P | Hipodrom Paris

1. kl. Brisa Nocturna |luz, kara, 2008| [kl. Enamorada]
2. og. Soldado de Invierno |luz, cremello, 2009| [kl. Arroyo de Montana]
3. kl. Mornië Utúlië |luz, cremello, 2011| [kl. Baya]

Właściciel: Estrella Baroque

Poprzedni właściciel: Sueno Stud

Hodowca: Sueno Stud

Data pojawienia się w wirtualu: 17 czerwca 2015

Data zdobycia pierwszej gwiazdki: 14 maja 2016

Choroby przewlekłe: brak

Kontuzje: lekkie podbicie (2014r.)

Przebyte choroby: brak

Przyjmowane przewlekle leki: brak

Jakie leki:

Wady postawy: brak

Przeciwwskazania użytkowania: brak

Szczepiony: tak

Odrobaczany: tak

Kuty: tak (4)

Werkowany: tak

Alergik: nie

Czynniki alergiczne:

Ujeżdżony w wieku: 3 lat

Skoki: tak

Potęga skoku luzem: 80cm

Potęga skoku pod jeźdźcem: 40cm

Western: nie

Zaprzęgany: nie 

Charakter: energiczny

Poziom płochliwości: przeciętny

Wodze dodatkowe: brak

Umiejętności dodatkowe/sztuczki: kłus hiszpański z ziemi i z siodła, stęp hiszpański z ziemi i z siodła, kładzenie się z ziemi, siadanie z ziemi, ukłon z ziemi i z siodła, wspięcie w ręku i z siodła

Sposób noszenia jeźdźca: miękki

Umaszczenie: cremello

Odmiany na głowie: brak

Odmiany na nogach: brak

Pozostałe odmiany: brak

Wzrost: 160cm

Strzyżony: zimą

Wrażliwe punkty: chrapy, uszy, słabizna, brzuch